Gisteravond weer de cabine in, de ombouw van brandweerauto naar expeditievoertuig moet doorgaan! Gewapend met 2 gordels uit de gezinsauto eens gekeken hoe dit vast te maken is. Bij nadere inspectie viel mijn oog op 2 zwarte dopjes boven en onderin de deurpost.
Deze dopjes waren er enórm moeilijk uit te krijgen, maar toen ze eruit waren zag ik dit:
Gordelvoorbereiding! Magirus Deutz deed schijnbaar in de jaren 80 toch al aan extra veiligheid. Dit scheelt mij enorm veel werk én het is veiliger. De schroefdraad voor gordels is schijnbaar genormeerd, de gordels van de gezinsauto passen hier zo in met dezelfde bouten. Dat dus maar gedaan en het resultaat is mooi!
Het is te zien dat de gordel niet voor de brandweerauto gemaakt is, maar het zit goed vast en het werkt! Anne heeft dus een gordel. Alleen de bestuurderskant heeft even wat meer aandacht nodig, er is geen plek op de stoel om de gordelhouder te monteren (die zal eraan gelast moeten worden zodra het lasapparaat binnen is) en er moet een verleng stukje komen om het oprolmechanisme iets van de deurpost af te houden. Anders zit het systeem zo scheef dat de gordel niet wil oprollen.
Omdat de ombouw naar expeditievoertuig al duur zat is, het het reizen met vijf ook niet gratis is, probeer ik zo veel mogelijk te besparen. Zo koop ik geen nieuwe houten platen, maar zoals eerder al vermeld (hier) wil ik de houten platen uit de slangenopslag gebruiken:
Gister deze uitelkaar gehaald wat resulteerde in een mooie berg met houten plaatjes:
Er zitten alleen wel afgeschuinde hoeken op de plaatjes, ik overweeg om deze eraf te zagen om mooie rechthoekige platen over te houden. De kleine tussenschotjes, die de bodem en achterwand voor de slang vormden, vind ik lastig. eigenlijk te klein om iets mee te kunnen maar te groot om weg te gooien. Ik denk dat ik ze nog even bewaar, ga ik ze niet gebruiken is het direct goed brandhout (40 jaar gedroogd!). Er zitten ook nog heel veel leren banden bij. Deze werden gebruikt om de slangen vast te zetten in de slangopslag. Ook deze zijn allemaal oud maar nog wel goed. Zonde om weg te gooien, dat komt vast nog wel ergens van pas (en met deze instelling bewaar ik steeds meer en komt er juist niets van opruimen).
Zoals ik al zei heb ik dus een lasapparaat besteld.
Een MIG lasapparaat, max 160A op 230 volt. Eén van de goedkopere in zijn soort, vanwege het lage amperage. Een veel hoger amperage heb ik echter niet nodig, het blijft voor de hobby. Ook is deze nog lekker handzaam (10Kg) en klein, dus makkelijk mee te nemen.
Over de eerdere overweging betreft gasgevulde draad of een gasfles (hier) heb ik het volgende besloten; Ik probeer eerst gasgevulde draad. De rookontwikkeling kan ik dan bekijken en ik kan zien of dit met bijvoorbeeld de bouwstofzuiger of een goede ventilator af te zuigen is. Indien dit niet gaat en ik te veel last heb van de rook (lees: als ik steeds rook ruik adem je het in en is het dus ongezond) dan moet er een alternatief gezocht worden. Er zijn dan 2 alternatieven:
- Lassen met een gasfles zoals eerder vermeld
- Een lashelm met verselucht aanvoer. Dit is een lashelm (enigsinds afgesloten om het gezicht) met een slang eraan. Deze slang gaat naar een apparaat op je rug (hier is meestal schonere lucht) die lucht aanzuigt en filtertert en vervolgens naar de lashelm stuurt. Prijzige apparaten maar wél veilig en het neemt minder ruimte in dan een gasfles
Eind van deze week komt het lasapparaat en de lasdraad hopelijk binnen, dan kunnen weg aan testen (en verder aan de scheidingswand in de cabine!).